Boekbespreking 'Wat je van bloed weet' door Philip Huff
Over de auteur
Philip Huff (1984) is schrijver en regisseur. Huff studeerde filosofie en geschiedenis in Amsterdam en Berlijn. Hij schrijft in het Engels en het Nederlands en publiceerde essays, verhalen en gedichten in diverse kranten en tijdschriften.
Zijn debuutroman Dagen van gras verscheen in 2009, gevolgd door de roman Niemand in de stad (2012) en de verhalenbundel Goed om hier te zijn (2013). Boek van de doden (2014) werd door HUMO bestempeld als een van de beste boeken van het jaar. In 2015 verscheen Het verdriet van anderen, een persoonlijke essaybundel over leven en literatuur. In het voorjaar van 2022 verscheen zijn nieuwste roman, getiteld Wat je van bloed weet, het boek belandde direct op de eerste plaats van de Bestseller 60 en kreeg lovende recensies in Nederland en België.
Huff schreef verder de scenario’s voor de ONS-film Dagen van gras (2011), de telefilm Groenland (2015) en voor de bioscoopverfilming van Niemand in de stad (2018, regie: Michiel van Erp).
In 2020 ging Huffs eerste korte film als regisseur, Bosrandgeluk, in première op het Nederlands Filmfestival, in de Gouden Kalfcompetitie. Hij was zelf verantwoordelijk voor het scenario. De film is ook uitgekozen voor het Selected Dutch Shorts festival van 2021.
In 2022 zal zijn tweede film als schrijver en regisseur verschijnen, Het kamp, naar een kortverhaal van Maartje Wortel.
Over het boek
Op de openbare basisschool in Blaricum wordt de naamloze verteller van Wat je van bloed weet voor het eerst verliefd. Op de hockeyclub in Laren ontmoet hij vervolgens Cato de Witt, van wie hij weet dat zij het voor hem is. Samen doorlopen ze de middelbare school in Bussum. Intussen woont hij in het grote, vrijstaande huis, met een rieten kap en een grote tuin, samen met zijn ogenschijnlijk welvarende familie. Maar de buren kunnen niets horen.
Wat je van bloed weet is een roman over opgroeien in een gewelddadig gezin; over de wording van kind tot man, en over de liefde – de liefde voor Cato, maar ook voor Alex, de jongere broer van de verteller. Het is een roman over machteloosheid in familieverhoudingen en over de vraag of je jezelf ooit uit die verhoudingen kunt bevrijden.
Bespreking
De verwachtingen lagen hoog dit keer door de goede recensies die het boek heeft gehad. De beoordelingen vielen misschien daardoor wat lager uit.
Beoordelingen en meningen:
- 7 Het boek las vlot. Soms mooie zinnen. Het verhaal bleef wel op afstand, mede doordat de ik-persoon vanuit de 2de persoonsvorm schreef. Verbazing over het feit dat dit zo ongemerkt kan gebeuren. Oom en tante die naar Frankrijk verhuizen??
- 7 Een confronterend boek over het opgroeien in een gewelddadig gezin. Het riep bij mij de nodige emoties op om te lezen/zien welke invloed dit soort trauma’s op de rest van je leven heeft.
- 6 èn onveranderd na de bespreking. Ik kon me niet echt verbinden/ afstand door het gebruik van ‘je’ in plaats van ‘ík’. Taaltechnisch soms niet zo sterk.
- 6 en 5,5 na de bespreking. Met moeite heb ik het boek gelezen. Ik vond het beklemmend en daar had ik in deze periode absoluut geen behoefte aan. Bij laatste deel verdween de beklemming, maar er kwam niets anders voor in de plaats.
- 7 Eerste deel boeiender dan tweede deel. Schuin geschreven delen mooi als wensdenken. Zijn conclusie dat de trauma’s een leven lang hard werken blijven is terecht “maar het blijft de rest van mijn leven huiswerk”
- 7,5 Het boek leest gemakkelijk, maar ik voelde wel afstand door de ‘je’-vorm die werd gebruikt. Er zaten mooie, wijze zinnen in waarin de hoofdpersoon laat zien dat hij niet mee wil gaan in het leven van geweld. Vooral de brief op het eind aan ‘het kind’ in zijn vader vond ik heel sterk. Het boek kan een herkenning zijn voor mensen met woede-uitbarstingen.
