boekbespreking van 'Wolf' door Lara Taveirne

Over de auteur
Lara Taveirne (1983), een van de bijzonderste stemmen van haar generatie, schreef reeds vier romans, waaronder De kinderen van Calais (2014, winnaar Debuutprijs van de stad Antwerpen, genomineerd voor de Bronzen Boekenuil) en het goed ontvangen Pluto (2021).

Over het boek
Lara groeit op in een bruisend gezin van vijf kinderen. De jongste, het nakomertje, heet Wolf. Op zijn achttiende trekt hij de deur van zijn studentenkamer achter zich dicht om niets meer van zich te laten horen.
Een halfjaar na zijn verdwijning wordt zijn lichaam levenloos aangetroffen in een bos in Lapland. Onder zijn kleren vinden de speurders zijn dagboek terug, het verslag van zijn laatste reis naar het noorderlicht.
Tien jaar later slaat Lara het dagboek van haar overleden broer weer open. Ze kijkt terug op haar kinderjaren in een warm nest, de woelige maanden van Wolfs vermissing en de nog woeliger jaren na zijn dood. In dat verhaal probeert ze een positie in te nemen, als schrijver en als zus. Op die manier maakt ze haar eigen reis, een zwerftocht van rouw, niet op zoek naar verklaringen, wel naar stipjes licht in de duisternis.
Wolf is een waargebeurd verhaal, een beproeving voor een auteur die zich, net als haar broertje, altijd heeft laten leiden door haar verbeelding en de drang om verhalen te vertellen. Een onversneden ode aan de literatuur en de onweerstaanbare aantrekkingskracht van fictie.

Bespreking
8,5 -  erg goed boek, prachtig geschreven, poëtisch. Aangrijpend hoe Lara de rouw beschrijft na de dood van haar jongere broer
9 – Een prachtig boek. Zo kanp om met weinig tekst zoveel te kunnen vertellen. Ik kon de emoties meevoelen
8 – Wat een oprachtige taal, zo mooi verwoord het proces waar zij doorheen gaat. Een boek over rouw, een lang proces dit kan zijn. Op het poëtische af
7 – Een mooi boek, prachtig geschreven, maar desalnietemin bleef het verhaal ver van me af staan. Het heeft me niet geraakt
8,5 – Het boek heeft mij gegrepen. Het is een intens en invoelbaar verhaal van de schrijfster. Je leeft mee in haar touwproces. Zij neemt het rouwproces van haar vader en moeder mee in het verhaal. Het is een warm gezin, daarom is het ook moeilijk voor te stellen dat hij uit het leven is gestapt
6 – In het begin werd ik in het verhaal meegezogen. Mooi taalgebruik. Alleen gaande het verhaal van een lang rouwproces vond ik dat er veel terug gegaan werd en de schrijfster in herhaling viel
7 – Ik had de indruk dat de schrijfster er geen eind aan kon breien. Aan het einde had ik telkens na een afloop mooi einde en toen kwam er nog een hoofdstuk. Dat vond ik jammer